آروم آروم به نبودنت عادت میکنم چون هیچ وقت داشنت روتجربه نکردم...                                              دیگه به داشنت چشمایی پرحسرتم عادت کردم...                                                                           سهم منم همینه تنهایی تنهایی تنهایی...                                                                                    آنقدراین بغض گلوموسنگین کرده که حتی نمیتونم حرفامواینجابنویسم.                                                    دیگه بی هواخندیدن رویادگرفتم .دیگه تنهایی روخیلی وقته یادگرفتم...                                                 تونگرانم نشوهمه چیزرایادگرفتم...یادگرفتم چگونه باتوباشم بی آنکه توباشی یادگرفتم نفس بکشم.                  بی تو...وبه یادتویادگرفتم چگونه نبودنت رابارویای باتوبودن وجای خالی ات پرکنم...                                      خوش به حال اونیکه دستای تورومیخوادبگیره ....                                                                              یادت باشه هنوزتوقلبمی ...حسودنیستم ولی به شریک زندگیت حسودیم میشه.